تا کی و تا کجا میتوانیم تحمل کنیم و بسوزیم و دم بر نیاوریم ؟
فشارهای اجتماعی واقتصادی وکاری درایران به اوج خود
رسیده وهمچنان ایران و ایرانیان رکورد دار تحمل آن هستند
و با پرداخت هزینه های کلان وتلفات بسیار در حفظ این رکورد
میکوشند .//
فشارهائی که دریچه اطمینان و ایمنی آن به شکل اعتیاد و جنایت
و طلاق و خودکشی و سکته های زودرس و فرار از کشور و ایمان
به جادو وجنبل و تصادفات مرگباروکودک آزاری وتجاوزهای گروهی
و نزاع های خیابانی و روان پریشی و افسردگی و ...... بروز کرده
و میکند و همین عوامل سبب نترکیدن و منهدم نشدن این دیگ بخار
با آن فشار طاقت فرسا گردیده و میگردد .//
براستی به چه دلیل و بخاطر چه چیزی ، ما این فشار ها را
تحمل میکنیم ودم بر نمی آوریم ؟
ترس ؟ میل به زنده ماندن و بقا ، ویا خودآزاری ،ویا خو کردن
بدان و
یا نداشتن چاره و راهکاری برای فرار از آن و یا منتظر
اقدام و انجام واکنشی از طرف دیگران ، و یا ندانستن علت آن
و یا نشناختن وعدم درک درست از فشار و عاملان آن و یا تبدیل
آن به قسمت و تقدیر و چرخش دوران و فراز و نشیب زندگی و
امتحان الهی و...... و یا تمام این عوامل با یکدیگر ؟//
که اگر همه این ها هم باشد ،تماما اشتباه و خودفریبی هست و
ابدا دلایل قانع کننده ای نمیباشد ، چراکه ترسی بیجا و مردن
زودرس و تدریجی حاصل ازآن و نشان دادن واکنش هائی که
نشانگر عادت نکردن به آن هست و داشتن راهکارهائی که همه
بدان واقفیم ودانستن و شناختن کم وبیش علل وعوامل
آن میباشد و میدانیم.//
که اگر ندانیم برماست که ما، باید بدانیم ازجانب چه نیروئی و
ازبرای چه متحمل این فشار، بر روی زندگی و جامعه خود شدیم
وچرا بصورت آشکار وعلنی گروه هائی به همین اسم در حکومت
وجود دارند و سختی این فشار به کجا بیشتراست وعواقب و اثرات
آن بر روی ما و نسلهای آینده چیست ؟
که کم وبیش با دیدن وضعییت و موقعیت کنونی میتوانیم به عاقبت
آن که جز ویرانی و تباهی و مرگ و میر و از هم پاشیدگی و نابودی
و حذف نام ایران و ایرانی از صفحه روزگارنیست را ببینیم و حدس
بزنیم و شاهدش باشیم .//
تا کی و تا کجا میتوانیم تحمل کنیم و بسوزیم و دم بر نیاوریم ؟
آیا دیگر کافی نیست ؟ آیا بسمان نشده ؟
آیا باز هم جائی دارد ؟ آیا بازهم راهی دارد ؟
که باز هم نظاره گر نابودی خودمان آن هم به سخیفترین شکل
ممکن و با بدترین توهین ها و تحمل پسترین حقارت ها ، همراه
با توسری و تحقیر و ضرب شتم فرزندانمان فقط به خاطر مو و
لباس شان و انواع زورگوئی ها دیگر باشیم تا با خفت وخواری
وبدنامی سربه زمین بگذاریم ودیگربرنداریم.//
تا با رنج و درد و خفت و ذلت زندگی کرده باشیم و با ننگ و
رسوائی و بی شرافتی و لعن و نفرین هم بمیریم . //
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر